Maszyna do szycia to urządzenie służące do mechanicznego łączenie ze sobą kawałków materiałów w celu zastąpienia uciążliwego i mniej wydajnego szycia ręcznego.

Badania archeologiczne wskazują, że ludzie zaczęli szyć ubrania około stu tysięcy lat temu, a pierwsze próby skonstruowania maszyny do szycia miały miejsce niespełna trzysta lat temu. Wielu wynalazców przyczyniło się do zbudowania tego urządzenia. Z każdym nowym modelem, konstrukcja maszyny do szycia stawała się lepsza i bardziej złożona. W roku 1755 Anglik Charles Fredrick Weisenthal opatentował maszynę, która naśladowała prosty ścieg ręczny, a w roku 1790 jego rodak Thomas Saint skonstruował urządzenie do szycia ściegiem łańcuszkowym, używane do produkcji butów. W 1814 roku Austriak Josef Madersperger wymyślił maszynę, w której, po raz pierwszy, zamiast haka użył igły z oczkiem. W 1834 roku Walter Hunt skonstruował urządzenie, które wykonywało podwójny ścieg stosowany do dzisiaj – wszystkie poprzednie sprzęty szyły jednym ściegiem, który bardzo łatwo się pruł. Jednak dopiero maszyna opatentowana w 1851 roku przez Isaaca Merritta Singera, amerykańskiego inżyniera, wynalazcę, aktora oraz przedsiębiorcę, zrewolucjonizowała rynek. Singer nie wynalazł nowego urządzenia, skonstruował za to pierwsze, które działało poprawnie. Wprowadzone przez niego zmiany konstrukcyjne spowodowały, że maszyny stały się mniej awaryjne i wykonywały dziewięćset ściegów na minutę.

Prezentowany model został wyprodukowany w fabryce The Singer Manufacturing Company ulokowanej w niemieckiej Wittenberdze, która rozpoczęła produkcję maszyn w 1904 roku. Niski numer seryjny wskazuje, że urządzenie zostało wyprodukowane około 1908 roku. Dokładne ustalenie daty jest niemożliwe, ponieważ po II wojnie światowej wszystkie maszyny i cała dokumentacja fabryki zostały wywiezione do Rosji.
Maszyna do szycia Singer kl. 15-30 została zaprojektowana z przeznaczeniem do użytku w domach oraz małych zakładach szwalniczych. Korpus maszyny i płyta wykonane zostały z odlewu żeliwnego, pokrytego czarnym lakierem. Całość bogato ozdobiono wzorem kalkomanii o nazwie Gingerbread lub Tiffany. Ciężka główka maszyny umieszczona została w drewnianej szafce pokojowej model 22. Bogato zdobiona szafka, wykonana w stylu wiktoriańskim, spełniała funkcję mebla, kiedy maszyna nie była używana. Specjalny mechanizm, w postaci przycisku, umiejscowiony z przodu maszyny przy górnych prawych drzwiczkach, umożliwia chowanie lub wyciąganie główki maszyny. Obudowa posiada pięć szuflad zamykanych od środka na kluczyk. Panele przedni i boczny zostały zaprojektowane tak, aby można było je otworzyć, co ułatwiało dostęp do mechanizmu pedałowego.
Maszyna została dodatkowo wyposażona w zestaw akcesoriów, które były produkowane dla Singer Manufacturing Company i innych przedsiębiorstw przez firmę Greist Manufacturing Company założoną przez Johna M. Greista. W 1889 roku opatentował on wynaleziony przez siebie zestaw akcesoriów, tak zwane Puzzle Box.

Ciekawostka:
Najbardziej znana maszyna do szycia Singer początkowo miała nazywać się Jeny Lind w hołdzie dla popularnej w tamtym czasie szwedzkiej śpiewaczki operowej. Isaac M. Singer, uważał się za wielkiego aktora, znanego z ról w wystawieniach sztuk Szekspira i dlatego nie chciał firmować swoim nazwiskiem urządzenia, które kojarzyło się z zajęciami dla kobiet. Przekonał go do tego jego przyjaciel i wspólnik George B. Zieber, motywując to tym, że Jeny Lind może stracić popularność, co nie wpłynęłoby dobrze na sprzedaż maszyn.

Bibliografia:
R. Brandon, Singer i maszyna do szycia. Miłość, marzenie, kapitalizm, Warszawa 2006.
Strona internetowa International Sewing Machine Collectors’ Society, www.ismacs.net, dostęp 01.06.2021.