Prezentowany obiekt to klasyczny aparat telegraficzny systemu Morse’a, który został wyposażony w aparat drukujący znaki złożone z kropek i kresek na papierowej taśmie. Część nadawczą urządzenia stanowi tak zwany klucz telegraficzny, będący w istocie prostym włącznikiem elektrycznym. Operator, naciskając dźwignię klucza, wysyła na linię telegraficzną dłuższe lub krótsze impulsy elektryczne, składające się na znaki alfabetu Morse’a. Impulsy te zasilają elektromagnes części odbiorczej, podłączonej do drugiego końca linii transmisyjnej, powodując przyciągnięcie metalowego elementu. Element ten dociska papierową taśmę do koła piszącego, zwilżonego atramentem z zasobnika. Miarowy przesuw taśmy jest realizowany za pomocą nakręcanego mechanizmu sprężynowego, przypominającego te stosowane w zegarach.
Prezentowany rodzaj telegrafu został opracowany przez Samuela Morse’a – amerykańskiego wynalazcę i artystę malarza. Pierwsza linia została uruchomiona w 1844 roku pomiędzy Waszyngtonem a Baltimore. Choć wynalazek Morse’a nie był pierwszą próbą realizacji idei telegrafu, cechował się relatywnie prostą konstrukcją oraz niewielkim kosztem budowy linii, dlatego szybko stał się powszechnie obowiązującym standardem.
Prezentowany eksponat został wyprodukowany w Państwowej Wytwórni Aparatów Telegraficznych i Telefonicznych, mieszczącej się Warszawie. Zakłady te wywodziły się z prowizorycznych warsztatów, powstałych tuż po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Przedsiębiorstwo produkowało sprzęt telekomunikacyjny na potrzeby instytucji państwowych. W 1931 roku, po połączeniu z Państwową Wytwórnią Łączności zmieniono jego nazwę na Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne.

Opracował: Szymon Czyżyk