Fiat 127 to małolitrażowy samochód osobowy, nagrodzony tytułem European Car of the Year 1972. Jest uznawany za prekursora pojazdów klasy kompaktowej. Produkowany w latach 1971-95 w wielu krajach. W Polsce w latach 1973-78 znany był jako Polski Fiat 127p.
Samochód posiada dwubryłowe, dwudrzwiowe nadwozie typu fastback, o samonośnej, stalowej konstrukcji. Został przewidziany do transportu czworga lub pięciorga pasażerów. Umieszczony z przodu pojazdu czterocylindrowy, rzędowy, wolnossący silnik benzynowy, za pośrednictwem czterostopniowej skrzyni biegów napędza przednie koła pojazdu. Wszystkie koła posiadają niezależne zawieszenie. Z przodu zastosowano kolumny McPhersona i wahacze poprzeczne, z tyłu wahacze poprzeczne, pojedynczy resor poprzeczny i amortyzatory teleskopowe. Pojazd posiada hamulce hydrauliczne ze wspomaganiem: tarczowe osi przedniej i bębnowe tylnej. Układ jest dwuobwodowy i wyposażony w korektor siły hamowania. W układzie kierowniczym zastosowano przekładnię listwową.
Projektantem nowatorskiego w formie nadwozia był Pio Manzù (pseudonim Pio Manzoni). Produkcja Polskiego Fiata 127p miała epizodyczny charakter – powstało tylko około 6200 egzemplarzy. Była jednak ważna ze względów propagandowych, a także umożliwiała pozyskanie dla gospodarki cennych dewiz. Pojazd oferowany był wyłącznie na krajowym rynku w ramach eksportu wewnętrznego. Co ciekawe, montaż samochodów miał niewiele wspólnego z produkcją – bardzo często gotowe pojazdy przyjeżdżały z Włoch, a w Polsce zmieniano im znaczki i niektóre elementy wyposażenia.

Opracował: Szymon Czyżyk