Stacjonarny odbiornik radiowy Ramona 62118, produkowany w latach 1960-1964 przez Zakłady Radiowe Diora w Dzierżoniowie, to jeden z czterech typów tego odbiornika (obok modeli 62132, 22241 i 22244). Ramona, pieszczotliwie nazywana „świnką”, to zasilana prądem zmiennym superheterodyna, dostosowana do odbioru fal długich, średnich, krótkich a także ultrakrótkich, zaopatrzona w systemy modulacji amplitudy (AM) oraz częstotliwości (FM). Pod względem elektrycznym odbiornik ma układ zbliżony do produkowanych w tym samym czasie odbiorników Calypso i Rumba – wykorzystano w nim sześć lamp elektronowych, trzy diody germanowe oraz prostownik selenowy.
W pracach projektowych nad urządzeniem uczestniczył metaloplastyk Jan Kowalczyk, który odpowiadał za opracowanie wyglądu obudowy korpusu. Jej dwuwypukły, soczewkowaty kształt nadał ton rodzimemu wzornictwu przemysłowemu lat 60. W uznaniu oryginalności, odbiornik uhonorowano złotym medalem za najbardziej efektowny model polskiej kolekcji podczas XXX Międzynarodowych Targów Poznańskich w 1961 roku. Sukces ten sprawił, że Ramona była eksportowana do Wielkiej Brytanii i innych państw europejskich. Przyczynił się też do chętniejszego nawiązywania współpracy zakładów produkcyjnych z plastykami w celu podniesienia wartości estetycznej urządzeń, zarówno pod względem formy i kształtu, jak również wykorzystywanych materiałów i wykończenia. Na Dolnym Śląsku Diora była pod tym względem pionierem.
Chassis odbiornika zamknięto w drewnianej obudowie wspartej na czterech wąskich nóżkach w kształcie ściętego stożka. Skrzynkę wykonano z fornirowanego drewna. W ścianach bocznych, za ażurowymi przesłonami z kremowego tworzywa sztucznego, umieszczono równolegle dwa owalne głośniki Tonsil GD 18-13/2. Panel frontowy został nieznacznie pochylony, wyścieła go gęsto pleciona tkanina na krawędziach obramowana pokrytymi emalią wąskimi listewkami. Pośrodku poziome prostokątne wcięcie zamknięte drewnianą ramą o zmiennej szerokości desek dającej wrażenie głębi. Wewnątrz znajduje się podświetlana skala przesłonięta szkłem. Po bokach rozmieszczono symetrycznie dwa przełączniki obrotowe: lewy do regulacji siły i barwy głosu, prawy do strojenia systemu AM i FM. Nad lewym pokrętłem znajduje się wskaźnik siły głosu, nad prawym – elektronowy wskaźnik dostrojenia („magiczne oko”) oraz logotyp Diory. Pod skalą mieści się pięć opisanych, obłych przełączników klawiszowych, przeznaczonych do włączania urządzania lub przełączania zakresów częstotliwości odbioru fal. Na tylnej ściance urządzenia znajdują się pokrętło regulacji wbudowanej anteny ferrytowej, a także gniazda wejściowe na antenę, uziemienie, gramofon, zewnętrzny głośnik oraz przewód sieciowy.

Opracowanie: Filip Wróblewski