Amator-Stereo DSS-101 to pierwszy polski, szeroko dostępny w sprzedaży odbiornik stereofoniczny klasy standard produkowany przez Zakłady Radiowe Diora w latach 1976–1985. Ten amplituner został zaprojektowany dla szerokiego grona odbiorców i był dystrybułowany w stosunkowo niskiej cenie. Pierwszy raz został zaprezentowany podczas jesiennych Międzynarodowych Targów w Poznaniu w 1975 roku. Jego pojawienie się zbiegło się w czasie ze zmierzchem świetności radioodbiorników z gramofonem, a także ze wstrzymaniem produkcji odbiorników lampowych. To właśnie w połowie lat 70. XX wieku doszło do popularyzacji stereofonii.
W konstrukcji Amatora-Stereo zastosowano układy scalone, filtry ceramiczne i hybrydowe, chassis wykonane z tworzywa sztucznego. Odbiornik jest dostosowany do odbioru pasma fal: długich, średnich, krótkich (dwa zakresy) oraz ultrakrótkich. Ma wbudowaną antenę ferrytową. Był sprzedawany w zestawie z dwoma drewnianymi kolumnami typu compact z głośnikiem szerokopasmowym Tonsil ZG-10.
Amator jest płaski, dzięki wykorzystaniu układów scalonych, jego obudowę wykonano z drewna okleinowanego. Płyta czołowa odbiornika i przesłony głośników są zrobione z czarnego tworzywa sztucznego. Na froncie, po lewej stronie znajdują się cztery, umieszczone pionowo potencjometry suwakowe, służące do regulowania barwy dźwięku oraz wzmocnienia i równoważenia kanałów. Obok, za transparentną przesłoną, mieści się wahadłowy wskaźnik dostrojenia firmy Varia, pochylona, doskonale oświetlona skala i dioda elektroluminescencyjna sygnalizująca pracę stereo. Poniżej znajduje się gniazdo słuchawek, przełączniki zakresów pasma oraz odłączany układ automatycznej regulacji częstotliwości. Producent oferował możliwość „dokonania zmiany układu graficznego skali” na życzenie zamawiającego.
Amator-Stereo model DSS-101, to odbiornik, w którym (jak podaje katalog Unitra. Radio ‘77/78) „spełnione zostały życzenia użytkowników, a więc nowoczesna forma, prosta obsługa, wysoka jakość, niezawodność i stosunkowo niska cena”. W 1974 roku w Polskim Radiu oraz na łamach „Trybuny Ludu” i periodyku „Temat – wynalazczość i racjonalizacja”, w porozumieniu ze Zjednoczeniem Unitra, ogłoszono ankietę Radio dla każdego – jej rezultatem był model Amator. Tym samym to pierwszy radioodbiornik z serii amplitunerów, zaprojektowany w oparciu o sugestie nadesłane przez przyszłych użytkowników. Wyniki sondażu wskazywały na to, iż odbiornik ma być tani, stereofoniczny, stołowy, z niezależnym głośnikiem. Miał też umożliwić korzystanie z gramofonu, magnetofonu i słuchawek, a jakością odtwarzania zbliżać się do parametrów hi-fi. Odbiornik powstał dwa lata później w ramach współpracy kilku instytucji. Twórcą części elektrycznej był zespół konstruktorów Przemysłowego Instytutu Telekomunikacji pracujący pod kierunkiem mgr inż. Janusza Czerniewskiego. Projekt plastyczny opracowano w Ośrodku Wzornictwa Przemysłowego Unitech, natomiast konstrukcję mechaniczną opracował Mieczysław Białek z Diory.

Opracowanie: Piotr Turowski, Filip Wróblewski