Prezentowany pojazd to ciężki motocykl opracowany specjalnie na potrzeby służb mundurowych (wojsko, policja) oraz administracji państwowej (poczta), produkowany w latach 1934-1939. Projekt motocykla CWS M111 został opracowany w, należących do Państwowych Zakładów Inżynierii, Centralnych Warsztatach Samochodowych w Warszawie. Głównym konstruktorem pojazdu był inż. Zygmunt Okołów. Konstruktorem wózka bocznego był inż. Stanisław Panczakiewicz.
Pojazd posiada typową dla lat 30. XX wieku konstrukcję, z zawieszeniem przedniego koła amortyzowanym za pomocą sprężyn śrubowych i amortyzatorów ciernych. Tylne koło osadzone jest na sztywnym wahaczu. W napędzie zastosowano dwucylindrowy, czterosuwowy silnik w układzie V, połączony z trójstopniową skrzynią biegów, przekazującą ruch obrotowy na tylne koło za pomocą przekładni zębatej. Konstrukcja motocykla była wyraźnie inspirowana maszynami amerykańskich producentów: Harley-Davidson oraz Indiana. Pojazd posiadał nietypowy system sterowania, na który składała się manetka gazu po lewej stronie kierownicy i sprzęgło obsługiwane nogą. Rozwiązanie to umożliwiało ruszenie pojazdem bez konieczności wsiadania i znacznie ułatwiało pokonywanie przeszkód terenowych. Motocykl od samego początku został zaprojektowany do jazdy z wózkiem bocznym, który stanowił jego standardowe wyposażenie. Jazda w pojedynkę wymagała od kierującego dużych umiejętności, z powodu tendencji maszyny do samoistnego skręcania w lewo.
CWS M111 od 1935 roku na rynku cywilnym oferowany był pod nazwą handlową Sokół 1000. Do wybuchu II wojny światowej wyprodukowano 3 400 egzemplarzy, koszt jednego egzemplarza wynosił 4 200 zł (cena niewielkiego samochodu), co równało się czterdziestu trzem miesięcznym pensjom wykwalifikowanego robotnika w latach 30. CWS M111 pozostaje do dzisiaj największym motocyklem polskiej konstrukcji.

Opracował: Szymon Czyżyk