Telewizor ma za zadanie odtwarzać obraz i dźwięk, transmitowane bezprzewodowo przy użyciu fal radiowych. Prezentowany czarno-biały odbiornik telewizyjny Tosca wyprodukowały Zakłady Radiowe Diora w Dzierżoniowie specjalizujące się w wytwarzaniu radioodbiorników. Nazwa producenta jest anagramem słowa „radio”. Pod koniec lat 50. XX wieku zakłady te, w związku z wypełnieniem zapotrzebowania na radioodbiorniki, podjęły się, na zlecenie władz centralnych, produkcji odbiorników telewizyjnych, którą miały prowadzić do czasu nasycenia rynku tym towarem. W połowie lat 60. XX wieku wszystkie polskie zakłady wytwarzające telewizory, funkcjonujące w ramach Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego i Teletechnicznego Unitra, uruchomiły produkcję odbiorników zunifikowanych. Celem takiego rozwiązania było obniżenie kosztów produkcji, dzięki zastosowaniu tych samych podzespołów elektronicznych w różnych modelach telewizorów. Za opracowanie jednolitej bazy konstrukcyjnej dla kolejnych modeli polskich telewizorów, odpowiadało Biuro Rozwojowo-Badawcze i Unifikacyjne powołane przy Warszawskich Zakładach Telewizyjnych. Tosca, obok odbiorników Szeherezada, Aladyn i Tosca Lux, była jednym z czterech odbiorników telewizyjnych produkowanych w Dzierżoniowie. Zastosowanie siedemnastocalowego kineskopu o kącie odchylania sto dziesięć stopni oraz użycie obwodów drukowanych, pozwoliło wyraźnie zmniejszyć wymiary zewnętrzne obudowy oraz masę urządzenia. Prezentowany tutaj telewizor trafił do kolekcji MIM w roku 1999 za sprawą Krakowskiego Towarzystwa Ochrony Zabytków Techniki.
Ciekawostka: W odbiorniku zastosowano czujnik oświetlenia, umożliwiający automatyczną regulację kontrastu wyświetlanego obrazu w zależności od warunków świetlnych w pomieszczeniu.

Opracowanie: Piotr Turowski, Piotr Żabicki