Produkowana w latach 1923-1933, stosunkowo tania maszyna indeksowo-wodzikowa Mignon 4 służyła do usprawnienia, a przede wszystkim automatyzacji i przyśpieszenia procesu pisania. Pisanie za pomocą urządzenia było możliwe przy użyciu wodzika, zawieszonego nad, przytwierdzonym do podstawy, indeksem w formie wklęsłej tablicy z wykazem osiemdziesięciu czterech znaków (w prostokątnym układzie pól 7×12). Na wybrany znak lewą ręka należało nastawić metalowy wodzik. Zgodnie z ruchem wodzika po indeksie, za pośrednictwem przekładni, zmieniało się położenie walcowej głowicy czcionkowej nad papierem wkręconym w przesuwny wózek maszyny z obrotowym gumowanym wałkiem. Naciśnięcie jednego z trzech klawiszy na prawo od indeksu, powodowało odbicie znaku na papierze, dzięki uderzeniu głowicy w wałek przez taśmę barwiącą. Pozostałe klawisze były przeznaczone do zachowania odstępu i zmiany wersu lub pozwalały na cofnięcie wózka z kartką. Indeks oraz głowicę dało się łatwo wymienić, co pozwalało na szybką zmianę stosowanego w urządzeniu alfabetu (na przykład zamiana na alfabet hebrajski czy cyrylicę) albo na zmianę kroju pisma.
Producentem urządzenia była założona w 1903 roku Union Schreibmaschinen GmbH, spółka-córka niemieckiego koncernu elektrotechnicznego AEG (niem. Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft). Firma parokrotnie zmieniała nazwę (w 1930 roku była znana jako Europa Schreibmaschinen AG; w roku 1936 jako Olympia Büromaschinen AG). W 1912 roku profil produkcji rozszerzono o standardowe maszyny do pisania. A w roku 1931 wprowadzono do sprzedaży pierwszą maszynę do pisania Olympia, która dała nawę całej marce. Równocześnie w przedsiębiorstwie produkowano maszynę szyfrującą Enigma na licencji firmy Heimsoeth i Rinke.
Mechanizm działania maszyn Mignon został opracowany na zlecenie AEG przez niemieckiego inżyniera Friedricha Franza Heinricha Philippa von Hefner-Altenecka w oparciu o patent numer 149308 z 1901 r.oku, zgłoszony przez berlińczyka Louisa Sella. Pierwotnie, Sell chciał stworzyć elektryczną maszynę do pisania. Choć w 1903 roku prace nad urządzeniem przerwała śmierć konstruktora, to pozostawione materiały i prototypy pozwoliły na wdrożenie go do seryjnej produkcji. Maszyny Mignon doczekały się licznych kopii, oferowanych przez innych producentów. Były to maszyny: Yu Ess, produkowana w Stanach Zjednoczonych, Stella we Francji i czechosłowacka Tip-Tip. Powstanie tych kopii było możliwe, bo Traktat Wersalski unieważnił prawa do niemieckich patentów przemysłowych.

Opracowanie: Filip Wróblewski