W 1954 roku Zakłady Wytwórcze Aparatów Telefonicznych w Łodzi (T4), przekształcone w 1958 roku w Łódzkie Zakłady Radiowe (ŁZR), a następnie (w roku 1960) w Łódzkie Zakłady Radiowe Fonica, podjęły się produkcji gramofonów. Urządzenia te, wówczas jeszcze lampowe, były produkowane w trzech odmianach: GE – bez obudowy, WGE – w obudowie walizkowej i SGE – w obudowie skrzynkowej. W 1956 roku ŁZR wprowadziły na rynek gramofon Karolinka model GE-56, produkowany do 1961 roku, a w roku 1963 r. model WG 252, znany jako Bambino. Urządzenie zamknięto w prostopadłościennej skrzynce, w której znalazł się mechanizm napędu adaptera i obrotowego talerza. Wbudowany głośnik usytuowano za owalną przesłoną, umieszczoną w zdejmowanej pokrywie, którą ustawia się jako głośnik obok gramofonu. To praktyczne rozwiązanie jest znakiem rozpoznawczym sporej części gramofonów Fonica. Obitą skórką obudowę gramofonu wykonano w Spółdzielni Pracy Branży Skórzanej im. M. Buczka w Piotrkowie Trybunalskim.
Bambino z czasem stał się kultowym gramofonem wśród polskiej młodzieży. Jego pomnik, autorstwa rzeźbiarza Jacka Adamasa, w 2010 roku stanął w Amfiteatrze imienia Czesława Niemena w Olsztynie. Niemen, jeden z najważniejszych i najpopularniejszych polskich muzyków lat 60. XX wieku, jako pierwszy twórca muzyki w Polsce, w 1968 roku odebrał Złotą Płytę za sprzedaż albumu Dziwny jest ten świat w ponad stu pięćdziesięciu tysiącach egzemplarzy. Tytułowa piosenka rok wcześniej została wyróżniona nagrodą specjalną podczas V Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Popularyzacja utworów muzycznych w formie festiwali, przeglądów piosenki czy list przebojów emitowanych na antenie radiowej, jest jednym z elementów przemysłu fonograficznego, odpowiedzialnego za produkcję i sprzedaż płyt. Ich popularność, jako medium służącego rozrywce i spędzaniu czasu wolnego, ma bezpośredni wpływ na produkcję urządzeń przeznaczonych do odtwarzania muzyki. Wzrost sprzedaży płyt i promocja muzyki, sprzyja opracowywaniu nowych urządzeń.
Gramofon Bambino zaprojektowali wspólnie Bogdan Ciesielski, Bernard Kowalski oraz Jerzy Radwański. Urządzenie było jednym z czterech wyprodukowanych modeli gramofonu o tej nazwie, pozostałe to: WG 262 Bambino 2 i 2b (1969), WG 263 Bambino 3 (1970) oraz WG 264 Bambino 4 (1972). Na początku lat 70. XX wieku Fonica zajęła się produkcją gramofonów wykorzystujących w układzie elektrycznym tranzystory i płytki drukowane, czego przykładem są gramofony elektryczne Tranzyston (1971), czy Bartek (1972).

Opracowanie: Piotr Turowski, Filip Wróblewski