Commodore SX-64 stanowi przenośną („walizkową”) wersję jednego z najpopularniejszych komputerów lat 80. XX wieku, czyli Commodore C64. Jest to też pierwszy komputer przenośny zaopatrzony w ekran kolorowy (pięciocalowy monitor CRT). Ma wbudowaną pamięć operacyjną o objętości sześćdziesięciu czterech kilobajtów. Ponieważ najważniejszą grupą docelową, do której kierowany był komputer byli biznesmeni, funkcjonował on również pod dwiema innymi nazwami: Executive 64 (w USA) oraz VIP-64 (w Europie). Prototyp urządzenia zaprezentowano podczas targów The Winter Consumer Electronics Show zorganizowanych w Las Vegas w 1983 roku. Komputer trafił do sprzedaży w 1984 roku, a produkcję zakończono dwa lata później.
Pod względem technicznym urządzenie jest całkowicie kompatybilne ze stacjonarnym pierwowzorem i pozwala na uruchamianie tych samych programów. O ile jednak Commodore 64 był komputerem przeznaczonym dla szerokiego grona użytkowników, o tyle SX-64 zaprojektowano z myślą o klientach biznesowych. Komputer miał służyć osobom często podróżującym, a także tym, którzy obowiązki służbowe wykonują zarówno w biurze, jak i poza nim. Z tego powodu reklamowano go w prasie amerykańskiej hasłem: „designed for the movers of this world” („zaprojektowany z myślą o poruszających się po świecie”). Urządzenie było sprzedawane w okresie, kiedy proces globalizacji uległ przyspieszeniu. To też okres rządów Ronalda Regana w Stanach Zjednoczonych i Margaret Thatcher w Wielkiej Brytanii, w czasie których formował się neoliberalny model gospodarki wolnorynkowej o zasięgu światowym. Jego element stanowi mobilność ludzi, usług, produkcji i technologii. Ostatecznie jednak, SX-64 nie spełnił pokładanych w nim nadziei, głównie za sprawą braku rozbudowanego oprogramowania do zastosowań biznesowych.
W odróżnieniu od produkowanych w latach 80. modeli komputerów domowych, SX-64 sytuuje się w osobnej linii rozwojowej komputerów przenośnych. Ich sprzedaż komercyjną zapoczątkował w 1975 roku model IBM 5100 będący rozwinięciem prototypu SCAMP z roku 1973, autorstwa tej samej firmy. W założeniach komputery przenośne miały być niewielkie i lekkie. SX-64 przypominający kształtem walizkę z odczepianą płytą klawiatury (w międzynarodowym układzie QWERTY) waży około dziesięć kilogramów, jest lżejszy i mniejszy od produkowanych wówczas komputerów. Model ten nie posiada jednak wbudowanego akumulatora, co wymusza korzystanie z sieciowego źródła zasilania, a tym samym uniemożliwia korzystanie z niego podczas podróży. Komputer – w odróżnieniu od Commodore 64 – obsługuje tylko jedna wbudowana stacja 5,25 calowych dyskietek (model Commodore 1541). Dodatkowo odpowiednie porty umożliwiają podpięcie urządzeń peryferyjnych takich jak magnetofon kasetowy, urządzenia audio-wideo, czy monitor zewnętrzny.

Opracowanie: Marek Więcek, Filip Wróblewski