Feldfenschreiber to wojskowa, polowa wersja Hellschreibera, czyli dalekopisu opatentowanego przez Rudolfa Hella w 1929 roku. Urządzenie służy do przesyłania komunikatów tekstowych za pośrednictwem linii przewodowej lub połączenia radiowego. W przeciwieństwie do wcześniej stosowanych dalekopisów, Feldfenschreiber transmitował kompletną informację o wyglądzie znaku pisma, a nie jego symboliczną, kodową reprezentację. Dzięki temu transmisja była odporna na zakłócenia, gdyż zniekształcony znak w większości przypadków nadal pozostawał czytelny. Cecha ta pozwalała także na stosunkowo łatwe dostosowanie urządzenia do pracy z różnymi alfabetami i systemami pisma.
Podczas II wojny światowej urządzenia systemu Hella były wykorzystywane przez jednostki polowe armii niemieckiej. Po wojnie na szeroką skalę korzystała z nich poczta oraz agencje prasowe. Podobnie jak standardowe dalekopisy, urządzenia te wyszły z użytku dopiero w latach 90. XX wieku. Obecnie system transmisji Hella jest wciąż używany przez środowisko krótkofalowców, prowadzących amatorskie łączności radiowe.
Firma Mende założona została w 1923 roku przez Otto Hermanna Mende i Rudolfa Müllera. Początkowo firma była znana głównie z produkcji radioodbiorników na licencji Philipsa. Profil produkcji zmieniał się stopniowo od drugiej połowy lat 30. XX wieku i miał związek z zamówieniami armii niemieckiej. Przed i w czasie II wojny światowej Fabryka Mende produkowała sprzęt głownie dla Kriegsmarine i Luftwaffe.
Wynalazca Hellschreiber’a, Rudolf Hell, był jednym z najwybitniejszych dwudziestowiecznych inżynierów i konstruktorów maszyn. Oprócz systemu Hella, wynalazł sterowany elektronicznie foto-grawer Klischograph (1951); pierwszy faks (1956); kolorowy skaner (1963); skomputeryzowany CRT (1965). Słusznie jest nazywany „Edisonem branży graficznej” i „ojcem cyfrowego przetwarzania tekstu”.

Opracował: Szymon Czyżyk