Most kolejowy nad starym korytem Wisły, dziś nad ulicą Grzegórzecką, jest jednym z najstarszych zachowanych krakowskich mostów. Zbudowany w latach 1861 – 1863 przez Kolej Galicyjską Karola Ludwika na linii kolejowej Kraków – Lwów, zastąpił stojący w tym miejscu wcześniej most drewniany.

Most kolejowy stał się wiaduktem po zasypaniu koryta Starej Wisły, co miało miejsce w latach 1878 – 1880. Inwestycję tą nadzorował Maciej Moraczewski – ówczesny kierownik Budownictwa Miejskiego i autor projektu architektonicznego innego obiektu na szlaku, strażnicy pożarniczej.

Jest to most pięcioprzęsłowy o rozpiętości każdego z przęseł równej 10,8 m i wysokości niemal 7 m. Ustrój nośny stanowią ceglane sklepienia zamknięte półkolistymi łukami o świetle między wezgłowiami 11,2 m. Sklepienia oparte są na masywnych filarach o szerokości 2,18 m. Filary i przyczółki mostu wykonano z kamienia ciosowego, a wypełnienia pachwin i ściany boczne z muru cyklopowego, czyli dużych bloków naturalnego kamienia, ociosanych do postaci nieregularnych wieloboków.
Most zbudowany został dla linii kolejowej dwutorowej. Jego całkowita długość to 98,6 m, a szerokość 11,8 m. O rozmachu inwestycji świadczy fakt, że jest nadal eksploatowany i w pełni użyteczny zarówno dla kolei, jak i dla poprowadzonego pod nim ruchu kołowego.

Po wschodniej stronie wiaduktu, od ul. Grzegórzeckiej, nad filarami, zachowały się w tondach cyfry z datą otwarcia mostu: 1863. Odpowiednio od strony ul. Dietla w kręgach nad filarami były umieszczone litery: GKLB (Galizische Karl Ludwig Bahn – tj.: Kolej Galicyjska Karola Ludwika), które usunięto w latach 50. XX wieku.