Higiena jamy ustnej znana była najstarszym cywilizacjom. Do czyszczenia zębów stosowano na przykład: korę drzew, patyki, pióra, kolce jeżozwierza, mieszanki pieprzu, soli, ziół, popiołu, skorupek jaj. Seryjna produkcja szczoteczki do zębów zainspirowała farmaceutów do sporządzania proszków i past do zębów. Na przełomie XIX i XX wieku w aptekach zaczęto masowo wytwarzać specyfiki według własnych receptur.

Proszek do zębów, który zawierało prezentowane opakowanie powstał w Laboratorium Farmaceutyczno-Kosmetycznym Pharmakos spółka z o.o. ulokowanym na krakowskich Czyżynach. Właścicielem firmy był magister farmacji Stanisław Manowarda (1862-1929), który wcześniej, w 1908 roku, zarządzał Apteką Pod Białym Orłem, a w latach 1910-1919 kierował apteką w Złoczowie. W latach 1920-1924 laboratorium Pharmakos rozwinęło się w dobrze prosperujące przedsiębiorstwo. Manowarda sprzedawał urządzenia laboratoryjne służące do wyrobu leków i kosmetyków: wagi, moździerze, maszynki do napełniania tub maściami czy kremami.

Trudno ustalić, jaki skład miał proszek robiony przez Stanisława Manowardę. Przykładowa receptura mogła wyglądać następująco i obecnie wciąż byłaby możliwa do wykonania: calcium carbonicum 400,0 g, magnesium carbonicum 30,0 g, oleum Menthae piperitae 2,5 g. Taki skład miał proszek do zębów Pulveres Dentifricii, stosowany jeszcze w latach 50. XX wieku.