Kratka ściekowa pozwala na punktowy odbiór wód opadowych i roztopowych z ulic i chodników, a następnie dostarczenie ich do podziemnego systemu kanalizacji deszczowej. Obecność kanalizacji jest nierozerwalnie związana z funkcjonowaniem sieci wodociągowej. Na terenie Krakowa początki współczesnych wodociągów sięgają 1901 roku. Sieć ta jest od lat rozwijana i unowocześniana tworząc system wodociągowy, jaki znamy dziś. Zanim sieć została wprowadzona, komfort i jakość życia krakowian były zdecydowanie niższe. Wodę pitną można było czerpać tylko ze studni lub rzek, zaś nieczystości i wszelkie odpady ciekłe były usuwane bezpośrednio do odkrytego rynsztoka, biegnącego wzdłuż ulic miasta.
Powyższy obiekt powstał w jednej z krakowskich odlewni żeliwa na zlecenie firmy budowlanej kierowanej przez Tadeusza Stryjeńskiego, jednego z wybitnych krakowskich architektów i konserwatorów zabytków. Stryjeński zasłynął między innymi tym, że jako pierwszy w Polsce stosował w swoich projektach konstrukcje żelbetowe.
Ciekawostka: Kratki ściekowe zwykle wykonywane są z żeliwa, czyli wysokowęglowego stopu żelaza z węglem. Najstarsze ślady wykorzystania żeliwa przez człowieka pochodzą z Chin i są datowane na V wiek p.n.e. Materiał ten był najszerzej stosowany w XVIII i XIX wieku w różnych dziedzinach inżynierii, co wynikało z gwałtownego rozwoju przemysłu.

Bibliografia:
Tadeusz Stryjeński, Internetowy Słownik Biograficzny, https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/tadeusz-stryjenski-1849-1943-architekt, dostęp 10.05.2021.
R. Wierzbicki, Wodociągi Krakowa, Kraków 2011, książka dostępna w Repozytorium Politechniki Krakowskiej pod adresem: https://suw.biblos.pk.edu.pl/viewResource&mId=444027, dostęp 9.05.2021.